جداسازی لرزه ای یکی از بهترین روش های کنترل ارتعاشات لرزه ای در ساختمان ها، پل ها و تأسیسات هسته ای است. در این روش، تمرکز بر روی کاهش پاسخ لرزه ای و شتاب ورودی زلزله به سازه است. در این پژوهش، یک جداگر لرزه ای ترکیبی الاستومریک چندلایه اصطکاکی جدید، پیشنهاد و در نرم افزار اجزای محدود آباکوس مدل سازی، تحلیل و بررسی و با مدل های تقریبا مشابه در مقالات دیگر، مقایسه شده است. در این جداساز لرزه ای جدید از هسته های اصطکاکی به جای هسته های سربی استفاده شده و برخی از مشکلات جداسازهای قبلی، به شکل تقریبا قابل قبولی مرتفع گردیده است. بررسی های انجام شده نشان می دهد که جداگر پیشنهادی جدید در شرایط مختلف بارگذاری قائم و افقی، دارای سختی اولیه مناسب و رفتار هسیترسیس کاملی است و تنش های داخلی در لایه های مختلف نیز در حد قابل قبول است. همچنین با افزایش ضرایب اصطکاکی هسته ها، سختی اولیه و مساحت کلی نمودار اندکی افزایش می یابد، هرچند این ضرایب اصطکاکی باید در محدوده مشخصی قرار گیرند.

روش های مرسوم طراحی لرزه ای سازه ها بر اساس ظرفیت سازه می باشند. بدلیل معایب روش های متداول، استفاده از جداگرهای لرزه ای بویژه در سازه هایی که دارای تجهیزات حساس هستند به عنوان یک راه حل موثر در محافظت از سازه ها در برابر زلزله شناخته می شود. در این تحقیق عملکرد قاب فولادی 2 طبقه با و بدون جداگر لرزه ای تحت زلزله های نزدیک گسل chichi، northridge و capemendocine مورد مطالعه قرار می گیرند و تاثیر عواملی چون نسبت مقاومت مشخصه به کل وزن سازه روی آن بررسی می شود. در ادامه عملکرد قاب مهاربندی شده و قاب خمشی با جداگر هسته سربی مقایسه می شود. نتایج نشان می دهد جداگر لرزه ای موجب عملکرد بهتر سازه در برابر زلزله می شود همچنین مقدار نسبت مقاومت مشخصه به وزن سازه بر روی عملکرد سازه تاثیر بسزایی دارد.

امروزه استفاده از جداگر لرزه یی به عنوان یک سیستم مقاوم در برابر زلزله به سرعت در حال افزایش است، به طوری که در سال های اخیر در ایران، مطالعات بسیاری بر روی آن انجام شده و نتایج آن به صورت دستورالعمل طراحی ساختمان های با جداساز لرزه یی به چاپ رسیده است. اما در آیین نامه مذکور به اثرات زلزله های حوزه نزدیک در نیازهای لرزه یی اشاره یی نشده است. زلزله های حوزه نزدیک به دلیل ماهیت تخریبی شدید، اهمیت خاصی دارند، به گونه یی که مطالعات وسیعی بر روی این نوع رکوردها و تاثیر آنها در سازه های مختلف انجام شده است. در نوشتار حاضر، به بررسی نیازهای لرزه یی ساختمان های با جداگر پرداخته شده است. در سازه های مورد بررسی، اثر زلزله های مزبور در نیازهای لرزه یی مورد بررسی قرار گرفته است. پارامترهایی همانند جابه جایی بین طبقه یی، توزیع نیروی زلزله در ارتفاع و تغییرمکان در جداگرهای لرزه یی مورد مطالعه و بحث قرار گرفته و با روش و مقادیر پیشنهادی در آیین نامه مقایسه شده است.

در این مقاله، نتایج حاصل از مطالعات انجام شده روی سازه های با جداگر لرزه ای و اثر درز لرزه ای بین این سازه ها با ساختمان های مجاور در زمان زلزله ارائه شده است. این تحقیق از این جهت اهمیت دارد که می توان از نتایج آن برای ارزیابی اثر فواصل بین سازه ها با در نظر گرفتن مشخصات سازه با جداگر لرزه ای که در معرض زلزله قرار دارند، استفاده کرد. اطلاعات آماری با بررسی ساختمان های سه، پنج و هفت طبقه که در معرض 20 رکورد زلزله قرار دارند، به دست آمده است. هریک از ساختمان ها بر اثر رکوردهای زلزله انتخاب شده مورد تحلیل قرار گرفت و تاثیرات برخورد بین سازه ها در زمان زلزله بر نیازهای لرزه ای مورد بررسی قرار گرفته است. فاصله بین سازه ها بر اساس مشخصات سازه های با جداگر تغییر می کند تا بتواند دید قابل درکی را ارائه دهد. هر یک از سازه ها برای فواصل گوناگون و رکوردهای انتخابی مورد تحلیل قرار گرفته است. در مجموع، برای بررسی تاثیر برخورد بر نیازهای لرزه ای سازه ها با جداگر لرزه ای 540 تحلیل تاریخچه زمانی غیر خطی انجام شده است. با جمع بندی نتایج، یک رابطه ساده و تاثیرگذار برای کاهش اثر برخورد دو سازه مجاور ارائه شده است.